Naar Scandinavië en Rusland over zee : Oslo en Stockholm (deel I)
Toen wij in 1998 onze eerste cruise beëindigden waren wij er ten stelligste van overtuigd dat dit bij deze éénmalige ervaring zou blijven. Ondertussen is die bewering helemaal achterhaald.
Begin van dit jaar waren wij van plan om St Petersburg te bezoeken, ter gelegenheid van de viering van de 300ste verjaardag van het onstaan van deze stad. Voor een prikje meer, dan een meerdaags bezoek aan deze stad, boekten wij voor een cruise die ons bovendien naar de hoofdsteden van Scandinavië zou brengen.
Op 7 juni 2003 was het zover en vertrekken wij met een minibusje vanuit Berchem naar Calais, waar we de Ferry nemen voor Dover. Aan de ferry-terminal worden wij opgehaald, voor inscheping op de “Constellation”.
Dit schip behoort toe aan de rederij “Celebrity”, die samen met de “Royal Carribean”rederij bijna 30 schepen in de vaart heeft. Celebrity Cruises is een creatie van een Griekse redersfamilie, vandaar dat de “X”op de schouw verwijst naar de familienaam Xandris.
De “Constellation is van het zgn “Millenium” type (een reeks die gebouwd werd na 2000). Het is van stapel gelopen in mei 2002 en dus praktisch nieuw. Het meet 91000T bij een lengte van 294m en een breedte van 32m. Het biedt plaats aan 1950 passagiers met een bemanning van 999.
Tijdens het naderen van de cruiseterminal zijn wij weer verrast door de reusachtige afmetingen van dit schip waar we de eerstvolgende 14 nachten op zullen doorbrengen.
Samen met onze reisgenoten uit Antwerpen presenteren wij ons aan één van de vele balies. Hier wordt ons de inschepingskaart overhandigd (dat onze identiteits-en betaalkaart en tevens onze hutsleutel is). Alles verloopt hier vlot en weldra betreden wij het schip en zoeken wij onze kajuit op. Deze maal hebben wij een binnenhut. Vlug wordt de bagage in de vele handige kastjes uitgeladen en begeven wij ons naar het buffetrestaurant voor een eerste kennismaking met de faciliteiten van dit zee-hotel.
Midscheeps bevinden zich 6 van de 12 liften beschikbaar voor de passagiers. Deze 6 liften zijn volledig in glas en bewegen zich aan de buitenzijde van het schip, zodat je tijdens je vertikale transport, naar een van de 10 dekken, over de zee suist.
In het buffetrestaurant is er een overvloedige keus aan slaatjes, gerechten en desserts, zodat het weer opletten wordt voor de om-de-hoek-loerende extra kilos. Aan de buitenzijde tegenover kamerhoge ramen, die een machtig uitzicht geven op de 30m lager gelegen zeespiegel, smullen wij van het lekkers van het buffet. Op sommige plaatsen is het restaurant verbreed met overstekende balkons en glazen vloerplaten zodat het zicht op de onderliggende golven nog indrukwekkender is. Het talrijke personeel is steeds paraat om een tafel te zoeken of dranken te serveren. Enkelen zijn afkomstig uit Zuid-Afrika en zijn erg enthousiast wanneer ze vernemen dat wij hun mooi land bezocht hebben; meestal spreken zij ons aan in het Zuid-Afrikaans.
Nadat we hebben deelgenomen aan de verplichte veiligheidsoefening, vaart het schip af om 17.00h richting Oslo, waar we overmorgen zullen aankomen na twee nachten en een volle dag op zee.
Wij hebben geboekt voor de eerste “shift” in het restaurant, dat gans achteraan gelegen is. Het bevindt zich op twee verdiepingen, verbonden met een monumentale dubbele wenteltrap. Achteraan heeft men een adembenemend zicht over de zee, dankzij een reusachtig panoramisch raam, waar men elke dag midden de maaltijd een gordijn laat zakken met telkens een andere afbeelding.
Onze kelner Fredi, afkomstig uit Chili stelt zich voor samen met zijn hulp-kelner, een Hongaars meisje. Hij toont ons de uitgebreide kaart met een keuze uit vele voorgerechten, soepen, tussengerechten, salades, hoofdgerechten,desserts en kaassoorten. Deze rederij maakt zich sterk dat zij op culinair vlak uitblinkt en maakt dit ook waar.
Na het diner begeven wij ons naar het immens groot theater, waarbij je vergeet dat je hier op een schip bent. De eerste avond wordt ook hier de kapitein opgevoerd die zijn officieren voorstelt. De bezetting bestaat voornamelijk uit Grieken, behalve de “cruisedirector”, die een amerikaan is.
Terug in de kajuit bemerken wij dat de steward nog een laatste ronde gemaakt: de bedsprei is opengevouwen, op het hoofdkussen een praline, een kaartje van de “make-a-wish foundation”met de weersverwachting en het programma voor de volgende dag.
’s Morgens (8.00h) haasten wij ons naar het fitnesscentrum dat juist boven ons gelegen is. Mijn vrouw kan het niet laten om hier te participeren in een les van aerobics; ondertussen maak ik gebruik van het ganse assortiment van fitnesstoestellen die hier opgesteld staan. Blijkbaar zijn wij vroege vogels want enkel wanneer wij vertrekken daagt er wat volk op.
Vervolgens genieten wij van het ontbijt met een zeker terughoudenheid tov de overvloed van het buffet.
’s Anderdaags meren wij aan in Oslo, dicht bij het centrum; wij kunnen vanaf een uitkijkdek het stadhuis zien met zijn typisch eenvoudige bouwstijl en bruine tint. Met onze Belgische metgezellen trekken wij de stad in, wetende dat wij op die beperkte tijd niet alles kunt zien. Ik had mij voorgenomen om zeker het tot het Frognerpark te gaan, bekend om zijn “Vigelandsanlegget”.
Hiervoor moeten wij een groot gedeelte van de stad doorkruisen en enkel kilometertjes wandelen. Zo passeren wij het, in rode baksteen opgetrokken, stadhuis dat, met zijn uitzicht op de Oslofjord, de kade domineert. Vervolgens wandelen wij voorbij het Nationaal Theater om zo in het Slotpark te belanden, waar zich het Koninklijk Paleis bevindt. Wij maken juist de aflossing van de wacht mee, dat vele toeristen ( en mijzelf ook) naar de kamera doet grijpen. Het einddoel is nog veraf en enkele van onze kennissen haken af, wagens knie- en andere fysieke tekortkomingen en blijven op een bank zitten tot wij hier terugkeren.
Met mijn vrouw en nog slechts één reisgezel bereiken wij eindelijk het Frognerpark, duidelijk in trek, te merken aan het groot aantal tourbussen, geparkeerd aan de ingang.
Langs een brede laan komen wij bij het “Vigelandsanlegget” het beeldenpark . Het is het levenswerk van beeldhouwer Gustav Vigeland en stelt de verschillende levensfasen voor. Men zegt dat deze beelden indertijd nogal wat reakties uitlokten. Meer dan 150 beelden vervaardigd uit steen, brons en staal zijn hier tentoongesteld verspreid over en grote oppervlakte. Het hoogtepunt zijn op het einde van de laan : een fontein en een monoliet van 17m hoogte. Het is een granieten zuil bestaande uit 100 ineengestrengelde menselijke figuren. Bij alle bezoekers zie je de verwondering bij het aanschouwen van de creatie van de beeldhouwer. Wij staan hier midden in het visitekaartje van Oslo!
Op de terugweg pikken wij de achterblijvers, die ondertussen gerekupereerd zijn, terug op en slenteren wij terug naar het schip dat, wegens zijn grootte, al van ver zichtbaar is als een baken.
Kort na de middag vaart het af , terwijl wij op het hoogste dek in de verte de, 417m hoge, Holmenkollen springschans kunnen zien. Het schip draait langzaam weg van de kade en zoekt tussen de vele eilandjes zijn route naar het Skagerrak, om zo door het Kattegat de Baltische Zee te bereiken voor ons volgende doel: Stockholm.
Alhoewel het schip een snelheid van 24 knopen haalt, zal het toch nog twee nachten en een ganse dag duren voor wij de volgende aanleghaven bereiken.
Ook deze avond missen wij de show niet na weeral een fijn avondmaal, waarbij onze kelner ons vakkundig begeleidt bij het kiezen uit de verscheidenheid van gerechten. Tijdens de show genieten wij van een optreden van een a cappella koor, gevolgd door een recital van Brian Aehron, een pianist. Op de scene wordt zowaar een grote vleugelpiano gerold, waarna de pianist een aantal werken speelt die hij eerst op een flamboyante manier bekommentarieert en er zo een hele show van maakt.
Nadien slenteren wij nog rond op de publieke dekken waar zich de winkels bevinden die tot 10.00h geopend zijn. Men verkoopt hier niet alleen de peperdure merkprodukten zoals op de luchthavens, maar ook gewone spulletjes, die zelfs op promotiestanden worden verkocht aan speciale prijzen.
Wat later gaan wij een kijkje nemen op het hoogste dek, waar wij in een danslounge belanden. Een orkest brengt de stemming op peil zodat de dansvloer steeds goed gevuld is. Na enkele dansjes vinden wij het genoeg en zoeken onze kajuit op.
De volgende dag is volledig op zee en dan loont het de moeite om het programma uit te pluizen.Om 10.30 geeft men uitleg over alle aspekten van het juiste gebruik van een digitale fotokamera; wij verlaten deze uiteenzetting voortijdig omdat je dit enkel kan volgen wanneer je zelf een kamera hebt. Om 11.00h geeft men een les in de cha-cha-cha en wij vinden dit een aangenaam tijdverdrijf om met de andere beginnelingen terug de basis op te frissen. Er wordt in dit internationaal gezelschap veel gelachen met de niet altijd geslaagde pogingen om het dansje te leren.
Na de middag zoeken wij een plaatsje op, aan het naar scheepsnormen, grote zwembad. De zon is van de partij en zo is een uurtje in een ligstoel aan dek zo voorbij. Plots komen enkele kelners met allerlei snacks aandraven om de gasten te verwennen op deze lange dag.
Ook ’s avonds, na de show, wanneer wij ons nog eens aan enkele danspasjes wagen in een lounge, verschijnen talrijke kelners met allerlei lekkere hapjes (hartige zoute, zoete minidessertjes en fruit) ; ontspannen zoals zij zijn met dit soort werk ,maken zij er een punt van om ons te overtuigen om toch maar van alles te proeven. Zij knielen aan ons tafeltje in het halfduister om hun hapjes aan de man/vrouw te brengen terwijl zij over koetjes en kalfjes praten.
Wanneer wij de volgende dag aanmeren in Stockholm is het weder niet van de partij. Een druilige regenbui maakt het niet aangenaam om de stad te bezichtigen. Een shuttlebus brengt ons naar het centrum, waar wij direct het befaamde stadhuis opzoeken. Met een Zweeds gids(e) beginnen wij de rondleiding in dit imposante bouwsel, dat ook het kenmerk is van deze stad. Dit gebouw aan het water heeft een 106m hoge toren, waarvan de windwijzer versierd is met de drie gouden kronen van het Zweedse wapen. Vele AC-werknemers, hebben dit gebouw reeds bezocht tijdens de contactreis. Eerst betreden wij de “blauwe zaal”, zogenoemd omdat de architect had voorzien dat hier een blauwe bekleding zou aangebracht worden, maar daar later vanaf zag toen hij merkte dat de ruwe baksteen een mooi effect gaf. Jaarlijks wordt hier ter ere van de Nobelprijswinnaars een banket gehouden. De, ernaast gelegen, enorme raadszaal heeft een plafond dat lijkt op een omgekeerd vikingschip, met verwijzing aan de Vikings die een vergadering in de winter pleegden te houden onder een omgekeerd schip, als bescherming tegen het gure weder.
In de “gouden zaal” zijn wij nogmaals verrast. De grote zaal is volledig bekleed met 18.000.000 handgemaakte masaictegeltjes. Deze zijn gemaakt uit goudfolie geperst tussen twee glazen plaatjes. Ze geven een vreemde warme gloed aan de ruimte. De zaal wordt gedomineerd door het beeld van de “Koningin van het meer Mälaren” tegen de noorderkant, dat een voorstelling geeft van de verering door Oost en West voor Stockholm.
Graag hadden wij in de namiddag het vermaarde Vasa-museum bezocht, maar omwille van tijdsgebrek wordt het Koninklijk Paleis de tweede keus, omdat het meer centraal gelegen is. Dit immense gebouw telt vele afdelingen, waarvan er slechts enkele voor het publiek opengesteld zijn.
Langs statige hoge trappen bereiken wij puffend de appartementen, dit zijn volledig gemeubileerde kamers. Onbewust maak ik de vergelijking met het koninklijk paleis in Brussel en stel vast dat wij niet moeten onderdoen, wat betreft architektuur en inrichting.
Na dit bezoek is het opgehouden met regenen en keren wij terug naar het schip, dat afvaart om 17.00h.
Wij maken nog vlug de tijd voor “tea-time” vooraleer naar de kajuit terug te keren. Daar wacht ons een verassing: op het salontafeltje vinden wij een fles schuimwijn, bloemen en een fruitmand. De vorige dagen hadden wij gemerkt dat in sommige kajuiten fruitmanden werden afgeleverd; toen wij vroegen naar de reden van waarom sommigen dit wel en anderen dit niet kregen bleek dat anderen meer betaalden voor de “concierge”kategorie. Dit leek ons een plausibele uitleg en dachten er verder niet meer over, tot wij nu plots en gratis ook bij de kategorie behoren. Vanaf nu en de volgende dagen worden wij extra verwend met meer fruit, bloemen,wijn en enkele hapjes in de late namiddag.
De wijn en de bloemen zijn welkom, maar het fruit en de hapjes zijn een beetje zonde want men kon de ganse dag in overvloed eten en zelfs met de kamerservice lichte maaltijden bestellen en dit zonder bijbetaling!
Morgen zullen wij aanmeren in Helsinki ; ik lees de dokumentatie van deze stad nog even door als voorbereiding voor onze uitstap daar.
Flor Gabriëls
Tel 03.828.61.48
|
