Naar Scandinavië en Rusland over zee : Waarnemünde en Kopenhagen (deel III en slot)
Na het vertrek uit Tallin, vaart het schip naar Warnemünde, gelegen in het noorden van Duitsland.
Dit zal twee nachten en één dag duren omdat wij zowat de ganse Baltische zee moeten doorvaren.
Gedurende die volle dag op zee wordt geen moeite gespaard om de passagiers bezig te houden. Gelukkig valt het weer mee zodat wij op de middag gebruik kunnen maken van het zonnedek.
De volgende dag meren we aan in Warnemünde, gelegen aan de monding van de Warne, zoals de naam zegt. Het is een gezellig badstadje met een jachthaven, restaurants en de obligate winkels.
De aanlegplaats is zo dicht tegen het plaatsje, dat transport niet nodig is. Vandaag moet niets en kan alles: voor ons: geen programma van bezoeken aan merkwaardige plaatsen. De vele Amerikanen denken hier anders over en hebben een uitstap geboekt naar het nabijgelegen Rostock of hebben een wagen gehuurd om Berlijn te bezoeken. Voor hen is het natuurlijk een enige gelegenheid om kennis te maken met de stad waar Kennedy zijn befaamde “one-liner” heeft galanceerd.
Voor ons is het echter rustig rond wandelen, bootjes kijken en mee de winkels afschuimen op zoek naar een koopje of een toeristisch aandenken.
Wanneer we ’s avonds vertrekken begeven wij ons naar één van de hoogste dekken. De nieuwsgierige vakantiegangers in Waarnemünde hebben zich verzameld aan de kade, de straten en het strand.
Muziek galmt door de avondlucht en de massa wuift begeesterd naar het wegvarende reuzeschip; honderden flitsen verraden de fotos die worden genomen. Ook de passagiers zijn verrast door het spektakel en staan enthousiast te wuiven naar de menigte. Een loodsboot volgt ons en nadert het schip, bij het verlaten van de havengeul, tot op één meter, waarna de loods ons met een fikse sprong verlaat.
De volgende dag arriveren wij in Kopenhagen, meteen onze laatste maar niet onbelangrijke stop.
Bij het naderen van de haven zien wij hier de vele windturbines, die voor alternatieve energie zorgen en als voorbeeld dienen voor onze bewindslieden om iets dergelijks neer te poten vóór Knokke.
Ook hier staat een “shuttle” bus klaar, die ons vlug in het centrum brengt aan het Kongens Nytorv, waar zich het Koninklijk Theater en het vermaarde Hotel d’Angleterre bevindt. Beroemdheden zoals Steven Spielberg, Pink Floyd enU2 hebben in dit hotel van een ongeëvenaarde klasse en stijl overnacht.
De nabijgelegen Nyhavn is een aantrekkingspool voor toeristen en vooral voor de Denen. Het is vergelijkbaar met de Antwerpse Zuiderdokken, maar men heeft de dokken hier gelukkig niet gedempt, waardoor een gelukkig huwelijk is ontstaan tussen de gemeerde plezierboten en de gerenoveerde pakhuizen. Een groep “hells angels” liggen aan de kant van het water demonstratief biertjes te drinken, terwijl zij ons aanmanen om geld in hun kollektebusje te deponeren. Een vrouw die blijkbaar bij deze groep hoort, rijdt al vloekend en bierdrinkend met een fiets tussen de vele argeloze wandelaars. Wat verder zien we de vele terrassen, die stampvol zitten met Denen die uitgebreid lunchen (sommigen met kreeft) of iets drinken. Op deze woensdagmiddag vragen wij ons af of iedereen hier reeds verlof heeft vanwege de drukte. Hans Christian Andersen bewoonde de huizen nr18 en 20.
Op vraag van onze medereizigers wandelen wij nu naar de Ѳstergrade, de Meir van Kopenhagen. Hier hebben buiten de typische Deense designwinkels (zoals B&O) alle grote merken een zaak. In deze verkeesrvrije zone is het dan ook zeer druk, slechts enkele bakfietsen worden gebruikt als taxi.
Halverwege verlaten wij deze drukte en wandelen wij langs Christianborg, dat dateert van 1928. Het werd gebouwd op de resten van het eerste kasteel van 1167, dat vervallen geraakte, herbouwd werd en herhaalde malen afbrandde tot de huidige konstruktie er kwam. Hier ontvangt de koningin haar gasten en vergadert het parlement. Een kanaal dat zich tussen de bouwsels slingert geeft de omgeving een rustige indruk.
Wat verder bevindt zich de beurs, een merkwaardig gebouw met een lengte van 127m dat gebouwd werd in 1619.De twee verdiepingen hoge gevel met de vele trapgevels en hoge ramen bezit en merkwaardige toren, waar vier drakenstaarten zich dekoratief in elkaar slingeren.
Terug in de drukke winkelstraat lopen wij onze vlaamse medereizigers terug tegen het lijf. Samen keren wij terug naar het schip na deze lange wandelingen. Aan boord kunnen wij niet nalaten om te genieten van de uitgebreide “tea-time”.
Wij beseffen dat wij het “manneke-pis” van Kopenhagen nog niet gezien hebben : de “zeemeermin”. Vermits het vlakbij is maken wij nog een korte uitstap en komen alzo bij het meest gefotografeerde monument van deze stad. Aan de rand van een klein plantsoen, onderaan enkele trappen zit zij dan op een rots, klein en sierlijk , kijkt dromerig naar het water en begrijpt niets van al die drukte. En druk is het daar; een bus toeristen stopt en tientallen mensen verdringen zich om de foto te maken van het beeldje.
Wijzelf wachten tot de bende weg is om ook een plaatje te schieten.
Vermits het schip de volgende namiddag vertrekt hebben wij ’s morgens nog de tijd om te voet nog enkele merkwaardige punten te verkennen. Wij wandelen door Frederiksstaden, de wijk die door Frederik V werd gepland. Middenin ligt Amalienborg, waar de Koninklijke familie woont. De vier vleugels van dit paleis liggen rond een groot plein. In de nabijgelegen Bredgade vinden wij de Frederikskirche (Marmerkerk), die opvalt door zijn grote koepel en zijn interieur van Noors marmer.
In dezelfde straat, 100m verder bevindt zich de merkwaardige Alexander Newskijkerk met zijn uivormige torens.Het is een Russisch-orthodoxe kerk gebouwd in 1883 en opgedragen aan ene Dagmar, (dochter van koning Christian IX) die gehuwd was met de Russische tsaar Alexander III.
Tijdens de terugtocht passeren wij het Koninklijke Afgietselmuseum, waar kopieën van bekende skulpturen uit de gehele wereld getoond worden, waarvoor men anders naar Griekenland, Italiê en vele andere landen zou moeten reizen. Vooraan het gebouw staat het beeld van “David”van Michel Angelo, niet de echte natuurlijk!
Terug aan boord beseffen wij dat hier nog zo veel te zien is dat de moeite waard is, maar dit is onmogelijk op deze korte tijd die wij ter beschikking hebben. Dit is zeker een nadeel van deze manier van reizen, naast het duidelijke voordeel dat men op een gemakkelijke manier een brede algemene indruk heeft van de bezochte plaatsen. Men kan later nog altijd beslissen om een of meerdere steden uitgebreider te bezoeken.
Deze avond is het weer een galadiner, voorafgegaan door een receptie van de kapitein.
Tijdens het galadiner staat als hoofdgerecht, naast vele andere mogelijkheden, kreeft op het menu. De meesten onder ons kiezen voor dit lekkere schaaldier. Onze kelner Fredi snijdt de schaal vakkundig en met veel zwier open op ieders bord. Op algemene vraag levert hij ons ook ijs met warme kersen als dessert, dat iedereen zo lekker vondt enkel dagen terug. Hij vertelt ons dat deze avond voor hem en zijn kollegas bijzonder zwaar is ; zij moeten namelijk, nadat de laatste gast het restaurant verlaten heeft, de zaal omtoveren tot de presentatie van het “middernacht-buffet”.
Nadien slenteren wij zoals iedere avond naar het theater waar wij deze keer vergast worden op een formidabele show, gebaseerd op “De laatste Keizer van China” en “The Lord of the Dance”.
Rond 11h30 kunnen wij aanschuiven aan het restaurant om het buffet te bewonderen. Hier zijn wij getuige van de vele meesterwerkjes van de horeca-medewerkers. Slaatjes, vispasteitjes, broodjes, desserts en en alle mogelijke ingrediënten zijn op een artistieke manier op de vele versierde tafels uitgestald. Hier en daar torent een ijsskulptuur boven al het lekkers uit. De kelners kijken aandachtig toe om te verhinderen dat enkelen reeds zouden toetasten. Wanneer iedereen de kans gekregen heeft om alles te bewonderen, worden de deuren nogmaals gesloten. Een kwartiertje later worden wij toegelaten om de meesterwerken te vernietigen en te proeven van al het lekkers. De meesten houden het echter bij een proefbeetje omwille van het late uur en ook omdat het schip meer deint dan anders. Wij varen momenteel door het Kattegat en het Skagerak en dit voelt voor ons, zoetwatermatrozen, reeds wat stormachtig aan.
’s Nachts neemt de deining nog toe zodat wij het gevoel hebben dat het bed soms rare sprongen maakt.
De volgende dag is mijn vrouw lichtjes zeeziek, zodat wij zo vlug mogelijk de hut verlaten en op zoek gaan naar de medische dienst. Deze is echter nog niet geopend, maar bij de receptie is men volop bezig om pilletjes tegen de zeeziekte uit te delen. Vele passagiers hebben blijkbaar last en lopen een beetje bleek rond in de openbare ruimtes. Ons ontbijt is ook kariger dan gewoonlijk, alhoewel ons de raad wordt gegeven iets te eten om de maag te vullen. Tegen de middag wordt het rustiger en schijnt het ergste voorbij te zijn.
Wij hebben nog een ganse dag te varen om de volgende dag in Dover te arriveren. Wij leggen ons wat op het dek aan het binnenzwembad. Door het slechte weer klotst het water hoog over de boorden van het zwembad, waarin nu absoluut niet mag gezwommen worden. Een bediende heeft opdracht gekregen om het dek na elke guts water, met een aftrekker droog te maken. Een onmogelijke missie zoals blijkt, maar de man doet rustig voort, uren aan een stuk, terwijl een overste af en toe eens komt kijken.Voor ons is het een zeer rustige, ietwat vervelende dag en dit is spijtig als afsluiter van een boeiende reis.
De volgende dag leggen wij aan in Dover, waar wij vlot ontschepen, maar moeilijk aan vervoer geraken om ons naar de terminal van P&O ferry terminal te brengen. Juist op tijd kunnen wij een taxi aanklampen, zodat wij nog tijdig op de ferry geraken. Aan de overkant in Calais wacht inderdaad een bus die ons komt oppikken om ons naar Antwerpen te brengen samen met onze medereizigers.
Ook hier loopt het aanvankelijk mis, want de bus is nergens te bespeuren. Dan ondervinden wij de weldaad van de GSM. Na enkele telefoontjes vindt de chauffeur ons en begint de reis terug naar : “Oost West Thuis Best”.
Flor Gabriëls
Tel 03.828.61.48
|
